VERSLAG

Je wordt gevangen genomen; je krijgt een nummer in plaats van een naam,  jas en tas inleveren, allemaal zelfde kleding, naar de cel, een half uurtje luchten, zwarte bakken, geen idee wat er gaat gebeuren.....

De gevangenen die vroeger in de Lik zaten ( gevangenis in Utrecht) mochten niet praten en elkaar niet aankijken. Ze zaten de hele dag in de cel en mochten 1 keer een half uurtje luchten. Hoe onmenselijk.

Wíj hadden het zoveel beter, want het was goed georganiseerd. Afwisselend schrijven, naar de cel, lunchen, info over de Lik vroeger, een pubquiz, half uurtje luchten, diner, filmpje, telefoongesprek en de hele dag koffie/thee met koeken. Maar het belangrijkste: SCHRIJF JE VRIJ! dus je wist dat je savonds weer naar huis kon.

Het meest indrukwekkend waren de verhalen van de gevangenen:

1. de verhalen van de mensen waar we voor ( en aan) schrijven.

2. het filmpje van een gevangene, die als 15-jarige gevangen genomen werd omdat hij 3 mobieltjes had gestolen. Hoe zwaar was het om de voetstappen van de cipier te horen om 4.00 uur, die een gevangene komt halen die nooit meer terugkomt...... Zou hij de volgende zijn? 
Maar ook hoe onbeschrijfelijk blij hij was met de brieven ( aan de regering) en de kaartjes ( aan hemzelf) waardoor hij vrijkwam. Hij had alles bewaard.

3. het telefonische interview met de dochter van een Oeigoer die al tien jaar (10jaar!!) gevangen zit in China. Alleen omdat hij een Oeigoer is. Ze weet niet hoe het met haar vader gaat, maar strijdt onvermoeibaar door. Hoe hou je hoop? Zij was emotioneel, maar wij in de zaal ook. Er waren een paar tranen en het was doodstil in de zaal!

Dan weet je waarom je schrijft.
We zetten de machtshebbers onder druk en bemoedigen de gevangenen. En het werkt, dat heeft de geschiedenis van Amnesty bewezen.

Conclusie:

ZEER INDRUKWEKKEND
ZEER DE MOEITE WAARD

ik kan het je aanbevelen.
# SCHRIJF JE VRIJ!!

p.s. Heb je al gedoneerd: HARTELIJK DANK!
       Wil je nog doneren ?... HET KAN NOG!
       Wil je niet doneren... even goede vrienden. 

Alvast bedankt. Dieuwke.